mērīt
mērīt -īju, -ī, -ī, arī mēru [mȩ̃ru], -i, mēra [mȩ̃ra], pag. -īju darbības vārds; transitīvs
Noteikt (kā) lielumu, daudzumu, stiprumu u. tml., lietojot speciālu instrumentu vai ierīci ar standartvienībām.
PiemēriMērīt temperatūru.
Stabili vārdu savienojumiAr acīm mērīt. Ar skatienu mērīt. Ar skatu mērīt. Mērīt ar savu olekti. Mērīt ar vienu olekti.