izurbināt
izurbināt -inu, -ini, -ina, pag. -ināju darbības vārds; transitīvs
1.Urbinot izveidot, radīt (kur caurumu, robu).
PiemēriIzurbināt caurumu.
1.1.Urbinot, izgraužot padarīt (ko) caurumainu, robainu.
PiemēriĶirmju izurbinātas mēbeles.
1.2.Urbinot izdabūt (no kurienes, kur u. tml.).
PiemēriIzurbināt rozīnes no maizes.