samērīt
samērīt -īju, -ī, -ī, arī -mēru [-mȩ̃ru], -mēri, -mēra [-mȩ̃ra], pag. -īju darbības vārds; transitīvs
1.Mērījot sadalīt (noteiktās daļās); mērījot iezīmēt (noteiktas daļas).
PiemēriSamērīt zemes gabalus.
- Samērīt zemes gabalus.
- Telpā visu precīzi samērīt.