aizšļūkt
aizšļūkt -šļūcu, -šļūc, -šļūc, pag. -šļūca darbības vārds; intransitīvs
Šļūcot aizvirzīties; šļūcot, šļūcošā gaitā aiziet.
PiemēriAizšļūkt ar slēpēm pa meža taku.
- Aizšļūkt ar slēpēm pa meža taku.
- Vectēvs pamazām aizšļūc līdz malkas šķūnim.